myplustrzywszwajcarii: Hania na Jungfrau czyli maluch też chce zobaczyc

Pod Mount Blanc nie wpuścili (nie wpuszczają bobasów), ale pod Jungfrau już wpuszczają... więc zapakowawszy kanapki (nie, bez jajek) na drogę wyruszyliśmy najpierw na stację PKP, a potem kolejką zębatkową pod górę. Na stacji mgła, wilgoć, szarzyzna i bleble. No ale kamery pokazują ładną pogodę na górze, więc ruszamy patataj pociągiem... jedziemy przez lasy, góry i tunele aż docieramy na stację Kleine Scheidegg (wysokość około 2100m npm). Pogoda piękna, wokół góry, a w środku my. No i tabuny turystów z "Państwa Środka" pstrykających zdjęcia z każdego możliwego ujęcia. Wyruszyliśmy na spacer trochę pod górę do platformy widokowej obok której był również na skale mały domek a'la budka myśliwego. Dookoła piękne widoki! Dolina znajdująca się obok gór cała we mgle, tak że nic nie było widać tylko jakby mleczny kożuch. Wyglądało to jak jezioro z chmur, zobaczcie foty. To byl początek grudnia i zima jeszcze nie rozpieszczała narciarzy - wszystkie trasy zamknięte, a wyciągi nieczynne. Szusowac można bylo dopiero 2 tyg później, ewentualnie na trasach na lodowcach na wysokości powyżej 3000 m npm. Hania oglądała krajobrazy z perspektywy wózka, a później przymknęła na nie oko ;-) Gdy z powrotem zeszliśmy na stację okazało się, że pociąg w dół będzie dopiero za pół godziny, poszliśmy więc do restauracji na szybką przekąskę: dzieciaki frytki, a dorośli tradycyjna potrawa szwajcarska czyli racklette, baaardzo dobra. Później do pociągu i wracamy. Ledwie ruszyliśmy od razu wjechaliśmy w mgłę i tyle było widoków. Dodatkowo po paru minutach okazało się, że u podnóża gór jest już całkowicie ciemno, chociaż na Kleine Scheidegg było jeszcze widno - masywy górskie skutecznie zasłaniały słońce i światło nie dochodziło do doliny. Wsiedliśmy do samochodu i całe towarzystwo, oprócz kierowcy i pilota Łukasza, zasnęło - nadmiar tlenu z alpejskich gór dał o sobie znać ;-)

Bobas chce zobaczyć

Na dole

W pociągu. Prawie jak w PKP

Bobas kima, wszędzie potrafi zakimać

Stacja pośrednia... nic nie widać

Wyżej

I wyżej

I wyjechaliśmy ponad mgłę

Jezioro mgły... niech nie zwiedzie was o nie... poniżej znajdują się najlepsze trasy narciarskie w okolicy. Haha! No ba, sam Bond w jednym ze swoich filmów tamże szusował.

Ze śniegu trzeba skorzystać... jak sanek nie ma to na pupie się da

Krajobraz nieco księżycowy, ke?

U podnóża Eigera

Eiger, Mnich i Jungfrau. O legendzie trio z Alp Berneńskich szerzej można poczytać na Wiki /dla chętnych/. Dla leniwych piszę skrótowo. Na przełęcz Jungfraujoch, oddzielającą Jungfrau od sąsiedniego Möncha, prowadzi najwyżej położona w Europie kolejka zębata. Góra Jungfrau jest objęta rezerwatem, znajdującym się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
W 1912 roku ukończono budowę kolejki zębatej na przełęcz Jungfraujoch (górna stacja na wysokości 3454 metrów n.p.m.), która biegnie przez kilka kilometrów we wnętrzu Eigeru. W dwóch miejscach zrobiono okna w północnej ścianie, umożliwiając obserwowanie jej z bliska. Pociąg zawsze się zatrzymuje w tych miejscach, aby turyści mogli skorzystać z punktów widokowych. Są to stacje "Eigerwand" (2865 metrów n.p.m.) i "Eismeer" (3150 metrów n.p.m.).
Nie byliśmy na szczycie tym razem. Hania trochę za mała jednak. Polecam, droga impreza ale ponoć warto. My jeszcze pewnie kiedyś tam wrócimy!